هر انچه نباید در ذهنم بماند

دارم تمام تلاشم رو میکنم تا اگه ی وقتی، کارم ب جدایی رسید، پیش خودم و خدای خودم شرمنده نباشم

دیشب بهش میگم بعد از این چند سال برام ی لپ تاپ بخر، خدا رو شکر مشکل مالی نداره، میگه این همه خرجت کردم میگم خرید خونه خرج منه؟؟ خرج من اینه که بعد ااینا چند سال یه بار هم نگفتم برام النگو بخر گردنبند بخر اینو بخر اونو بخر! میگه کی بهت گفته بیایی بگی النگو؟؟؟

چقدر آدم به جای زندگی نقش بازی کنه اخه؟ چقدر و چجوری بهش بفهمونم که خونواده ام بهم درس نمیرن و من رو نمیپزن؟؟؟ شبیه کسایی که دارن نفس های اخر رو میکشن و سیاه و کبود میشن،،،،

ممنونم از مهربونیت

ولی حتما کسایی که مثلا گفتن زندگی ارزش جنگیدن داره یا به این سایت برو یا هر چیز دیگه ای، اونا هم نیتشون خیر بوده. مثل تو که نیتت خیره. 

قبول دارم شوهر من هنوز شوهر خوبی نیست، ولی ادم خیلی بدی هم نیست. قبلا هم توی کامنت ها نوشته ام، من میخوام انقدر بجنگم تا یا به پیروزی برسم، یا اگکه تو زندگی مشترکم شکست خوردم پیش خودم و وجدانم و خدای خودم و دخترم، سرم رو بالا بگیرم و بگم: ببین من تمام زورم رو زدم، همه انرژیم رو گذاشتم، ولی نشد. 

تورو خدا برای من ناراحت نباشین، من توی پست اول که ثابت هم هست نوشتهام میخوام انیجا از ناراحتی هام بنویسم تا بتونم با یه دلی که یکم از غمش کم شده با نیرو برم به سمت زندگیم. 

نهایتا از همتون ممنونم

و همینطور از تو کافه نشین عزیزم

امیدوارم تو زندگیت به تمام موفقیت هایی که میخوایی برسی :)